Medytacja z 17 września 2018

Przeczytaj kilka razy fragment Pisma Świętego. Zwróć uwagę na poruszenia Twojego serca, na to o czym chce z tobą porozmawiać Bóg.

Bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.
A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga – zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię,  w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu,
by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.

Ef 2, 18-22

Stań w obecności Boga: wycisz rozbiegane myśli i emocje. Uświadom sobie, że spotykasz się z najbliższą ci Osobą – Bogiem. Otwórz swoje serce na to spotkanie.

Modlitwa wstępna: poproś Ducha Świętego, aby twoje myśli, zamiary
i czyny były skierowane w sposób czysty na większą chwałę Bożą
i ku pożytkowi dusz.

Prośba o owoc medytacji: poproś o głębokie doświadczenie
i zrozumienie bycia domownikiem Boga.

Obraz: Przypomnij sobie ikonę Trójcy Świętej. Bóg Ojciec, Jezus i Duch Święty z utęsknieniem czekają na Ciebie przy stole. Dołącz do Nich.
I wejdź z Nimi w bliską relację.

Puncta:

  1. Zastanów się nad tym, czym jest dla ciebie dom? Jakie jest twoje doświadczenie? Dom często kojarzy się nam z miejscem bezpiecznym, znanym, wypełnionym bliskimi nam osobami, ale może też być wypełniony trudem i cierpieniem. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego
    z nas. Bo w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy. Nasz prawdziwy dom jest w Bogu. Bogu, który nas kocha, przyjmuje, do Którego zawsze możemy wrócić i nigdy nas nie odrzuci.
  2. Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Poproś o doświadczenie Boga żyjącego w Tobie. Zatrzymaj się w ciszy i pozwól otulić się Bożą Obecnością.
    Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza? Nie bój się pokazać tego, co jest w Tobie trudne. On cię nie odrzuci!
  3. Dom to relacja. Tym co sprawia, że domem staje się ziemia jest miłość
    i dobroć. To one otwierają przed nami drzwi ludzkich serc. Dom to ciężka praca, codzienne umieranie dla swojego egoizmu ,które przynosi obfite owoce. Dom to opoka, umocnienie, gdy jesteśmy słabi. Takim domem jest też Wspólnota. Czym dla ciebie jest Wspólnota? Jakie jest w niej twoje miejsce? Proś Ducha Świętego, aby pozwolił Ci je odnaleźć.

Na koniec, w całej prostocie, porozmawiaj z Bogiem mieszkającym w Twoim sercu jak z najbliższą osobą.

Ojcze nasz…